Gittiğin Gün Ölmüştüm Şiiri - Celal Bahar

Üzülme; Ben bugün değil, Dün değil, Gittiğin gün ölmüştüm... Nefesim kesilince, Ya da bedenim gömülünce değil, İhanet edilince, Seni ellerle görünce ölmüştüm. *** Bu yaşadığım; Sadece tenin toprakla buluşması. Haberini aldığın; Çektiğim acılara çare bulunması. Yoksa ben ölümü sensiz kalırken, Et tırnaktan, Can candan ayrılırken tatmıştım. *** Üzülme; Bu ayrılık ilk değil, Son değil, Aksine sonsuz bir ayrılık. Sevinme de; Çünkü aklımda sen, Kalbimde sen, Dilimde, Şiirimde sen, İşte böyle gidiyorum sensizliğe. *** Artık rüyana girmem. Gayrı aklına da düşmem, Senden sevgini dilemem. Bir süre sonra hatırlar mısın beni, Onu dahi bilemem. Demem o ki üzülme... Üzülme... Aşıklar vadesi dolunca değil, Ümidi kaybolunca ölürler. Ben bugün değil dün değil, Gittiğin gün ölmüştüm...