Gitti Diyesiz Şiiri - Saim Kaya 2

Olur da bir soran, olursa beni.
Aradan sıyrılıp, gitti diyesiz...
Gecesi gündüzdü, bir beni kuldu,
Sessizce ayrılıp, gitti diyesiz...

Gelişi muamma, baktIk gidişe,
Ne şüphe bıraktı, nede endişe,
Bizde şaşırmıştık, veda edişe,
İçinden kavrulup, gitti diyesiz...

Bir ruh insanıydı, o ruh peşinde,
O ruh vardı onun, tuzsuz aşında,
Duyduk ki bir dağın, ıssız başında,
Yel gibi savrulup, gitti diyesiz...

Hakkeden hakkını, hak edinirse,
Hakketmek işte o, -ki- ödenirse,
Eğer ki ona da, haktı denirse,
Belki de kırılıp, gitti diyesiz...

Salih bir kul idi, hemde müritti,
Alvarlı efeymiş, o yana gitti,
İtikadı doğru, duruşu dikti,
Miskince kıvrılıp, gitti diyesiz...

Saim Kaya
12.12.19