Gitti Şiiri - Baki Ortak

Bir insan bu kadar kalpsiz olur mu
Taştan mı yüreği bilmedim gitti
Bu kadar zalim vicdansız olur mu
Taştan taşa beni vurdu da gitti

Bir gül sevdim soldu elimde kaldı
Bir söz dedi candan gönülde yandı
Yâr dedim gam aldı dert bana kaldı
Sevdayı içimde çaldı da gitti

Yandı ciğerim de derman ararken
Kül oldu umutlar yangın dururken
Bir ben ağladım da herkes gülerken
Gözümde yaşımı kuruttu gitti

Sözleri yalanmış gülüşü zehir
Her bakışı kalbe saplanan demir
Sevdayı bilmeyen taş gibi fakir
Gönlümde ne varsa yıktı da gitti

Yalvardım Mevlâ’ya sabır ver diye
Sığındım aşkına bir derman diye
Diz çöktüm yakardım gitme yar diye
Umudun üstüne çöktü da gitti

Bir garip sevdaydı solmuş çiçekten
Ne fayda aşk aldım sahte dilekten
Dert yükü sırtımda yandım emekten
Bir çift söz uğruna kırdı da gitti

Gözlerim karardı gönlüm dumandı
Sevdanın ateşi bağrımda yandı
Yalan sözlerine bu gönlüm kandı
Bir çare bulmadan yandı da gitti

Bir ben yanarım da kimse bilmez ki
Yürek susar amma sızı dinmez ki
Bir aşk masalıydı artık olmaz ki
Bir deli sevdaya yaktı da gitti

Yar gitti sonra da sırtımdan vurdu
Bir ömür sevdayı zindana kurdu
Kul Ortak dedi ki yürek mi durdu
Beni kor ateşe attı da gitti

KUL ORTAK