İstediğim;
“bahçesinde ebruliler açan
pembe boyalı küçük bir ev”
olmadı…Olamadı da.
Yaşam yatağında
akıp gitsin istedim
bir ırmak gibi, meğer
hesaplamamışım taşları.
Hayat
ben durakta beklerken
küçük duraklarda durmayan
bir ekspres gibi transit
geçip gitti beni.
Küçücük bir çocukken
sahilde oynarken yaptığım gibi
vagonlarını bile sayamadım
yüreğime paralel demir yolundan
geçip giden trenin.
(Recep ADIGÜZEL)
ZONGULDAK
Kayıt Tarihi : 10.9.2006 15:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)