İşve naz ile ne başlar döndürdün
Aşkıyla yandığın hoş ile gitti
Şavkıyıp kalplerde dertler dindirdin
Gönlünde istikrar boş ile gitti
Sürgü çektin akla kalmadı başta
Bin bir şifa sundun ikramın aşta
Sinen kor ateşti zemheri kışta
Heybende baharın kış ile gitti
Pervasız söz eden haline taktı
Derbeder yüreğin zalime taktı
Kelam sükut edip kaleme taktı
Gözünün ferleri yaş ile gitti
En güzeli kendin ile çakıştın
Meclis mebusana arzla yakıştın
Kem göz atana pek bir sert çıkıştın
Yüzde ki ifaden kaş ile gitti
Uydun yasalara adabım dedin
Helalince dolsun aş kabım dedin
Namus için yaşa edebim dedin
Aşk' a dair duygun düş ile gitti
Aysel Der ki; nerde göster bir fani
Sil içten kederi gamı dert kini
Cellat alır elden en tatlı canı
Yazdığın çizdiğin taş ile gitti.
Aysel Tarcan
Kayıt Tarihi : 1.5.2021 08:38:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Aysel Tarcan 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/05/01/gitti-335.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!