Gitti Şiiri - Akın Gündüz

Dünya dedikleri kervan misali
Göçün tutanlar ne bırakıp gitti
Kefen dedikleri, cepsiz misali
Harun dünyada ne bırakıp gitti

Bazı güldük bazı ağlayıp durduk
Hayal edip birer mutluluk bulduk
En sonunda kara toprağın olduk
Gülen yüzlerin ne bırakıp gitti

Kimi hızlı yaşadı kimi yavaş
Kimi nefret eyledi kimi şefkat
Kimi murat aldı kimi de firkat
Yaş dolu gözün ne bırakıp gitti

Gülen gözler yeri geldi ağladı
Herkes feleğe sevdiğin aldırdı
Vakit geldi bağını poyraz çaldı
Güller bülbüle ne bırakıp gitti

Koca çınarlar kökünden devrildi
Kimi evlendi kimi bekâr kaldı
Kimi sevdiğinden murat almadı
Kavuşan gönül ne bırakıp gitti

Zamansız göçüp gidenleri gördük
Kuytu köşelerde ağlayan gördük
Bu dünya benim diyeni de gördük
Sultan Süleyman ne bırakıp gitti

Kimisi elindekiyle yetindi
Timur’a onca topraklar yetmedi
Bu dünyadan nice sultanlar geçti
Şah Hatayi de ne bırakıp gitti

Günler gelir geçer, ömür de biter
Her gelen bu dünyadan dilek diler
Kul Akın’da bu handan çekip gider
Umutlarından ne bırakıp gitti