Gitti Şiiri - Osman Bulut

Nica imza atan beyler tanıdım,
Hepsi de “Hoşça kal deyip de gitti…
Ustalar, çıraklar, toylar tanıdım
Kalemi masaya koyup da gitti…

Benim devrim, benim günüm diyenler,
Ulaşsın her yere ünüm diyenler.
Bu oda, bu koltuk benim diyenler
Kalkıp ceketini giyip de gitti…

Makam, mevki, unvan geçici elbet
Kalıcı kardeşlik, dostluk, muhabbet.
Eza cefa gösterenler akıbet
Her şeyden pişmanlık duyup da gitti…

Hayat bir eğlence, üç günlük rüya
Sırası gelenler gider Oraya.
Sultan Süleyman’a kalmadı dünya
O da bu kurala uyup da gitti…

Gün gelir havada kalır emirler
Hiçbirini takmaz olur memurlar.
Kızağa alınan onca amirler
Vallahi son sürat kayıp da gitti…

Herkesin can borcu var Azrail’e
Ödenmiyor para ile pul ile.
Koca dünya benim diyenler bile
Bir avuç toprakla doyup da gitti…

Hepsi de nimettir, hepsi mübarek,
Verilene bol bol şükretmek gerek.
Kimi pasta-çörek; kimi bal-börek
Kimi yavan ekmek yiyip de gitti…
01/08/2007 (Iğdır Son Şiir)