Gül diktim bahçeye ben dermek için
Gülü deremedim el derdi gitti
Dünyanın işleri hep biçim biçim
Kökünden kopardı sel aldı gitti
Ey erenler ben anlattım halleri
Dostun Konuşmalı şirin dilleri
Gönlümün içinde saklı yerleri
Kopardı gönlümden yel aldı gitti
Büyütüp bakmıştı baba evladı
Vakıf etmişti ona ömür serveti
Olmuştu babanın büyük devleti
Onu da kopardı el aldı gitti
İbrahim’ ce sabır hakkın kapısı
Yoktur hiç kimsenin ömür tapusu
Tabuta konuldu beden yapısı
Omuzlara kondu el aldı gitti.
Kayıt Tarihi : 22.6.2016 17:06:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İbrahim Çiçek](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/06/22/gitti-272.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!