Gitti Şiiri - İsa Erkol

Sevdana yandığım fani dünyada
Ne talihsizmişim, ölmedim gitti
Dinecek sanmıştım gözümün yaşı
Bir günden bir güne gülmedim gitti

Hasreti basarsın artık bağrına
Göz yaşı dökersin sende ağrına
Ömrümü bitirdim sevda uğruna
Ben bu bilmeceyi bilmedim gitti

Yüreğimin ateşi bak artık söndü
Sevdamız maziymiş, sevmekse dündü
Bir damlaydı, şimdi deryaya döndü
Gözlerimden yaşı silmedim gitti

Sözde tesir yoksa dilden ne gelir
Bülbül konmuyorsa gülden ne gelir
Alnıma yazılmış, elden ne gelir
Kaderin önünde yelmedim gitti

Uslandı yüreğim, tefekkür etti
Çektiğim dertlerim bedene yetti
Yaşadıklarım hep tekerrür etti
Hayattan dersimi almadım gitti

Bu dünyada bir gün gülmedi yüzüm
Yirmi bir senedir ağlıyor gözüm
Beyhude yazmışım, değersiz sözüm
Bir değerli kelam olmadım gitti

Kader dedim hep katlandım gelene
Aldırmadım ben hiç bana gülene
Ömrümü verirdim halden bilene
Bekliyorum her gün yılmadım gitti

Leyla bırakıp da benden gidince
Bedene hasretten sızı düşünce
Çiçekler misali mevsim dönünce
Bahta razı olup solmadım gitti

Durulmazdı amma yüreğim sakin
Fırtınalar durdu, meltemler essin
Sevdalar şaşırttı amma velakin
Saçlarımı bir gün yolmadım gitti

Üç günlük dünyada aldandım durdum
Hep sahte sevdaya bağlandım durdum
Boşu boşuna hep eğlendim durdum
Hakkın deryasına dalmadım gitti.