Ne çabuk tükendi şinanay ömür.
Ardına bakmadan toz olup gitti.
Şu sinemi yaktı eyledi kömür.
İçimde sönmeyen köz olup gitti.
.
Anlayamadım oy onun dilinden.
Yıkılıp kaldım hep esen yelinden.
Ayların yılların tutu elinden.
Gözümde yüzümde iz olup gitti.
.
Yetişmek imkansız tutmak imkansız.
Belimi kökünden büktü vicdansız.
Terk eyledi habersizce ap ansız.
Rüzgar gibi sanki hız olup gitti.
.
Gazele dönderdi bostanı bağı.
Boran kış kıyamet gönlümün dağı.
Başıma yağdırdı erimez karı.
Dört mevsim içinden güz olup gitti.
.
Ömür dedikleri emanet zaman.
Boynuma doladı amansız ferman
Canımdan can aldı dizimden derman.
Bir acele telaş tez olup gitti.
Kayıt Tarihi : 7.10.2015 14:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!