Bugün kendimleyim, günlerden yalnızlık.
Düşündükçe anımsattı hatıralar…
Dalıp gittim yalnızlığımda bir anlık
Sordum: Nerede, dün arayıp soranlar?
Çat kapı gelirdi o dost bildiklerim,
Tebessüm altında o “içten bakışlar”...
“Meşgulüm, artık çek git” diyemediğim
Şimdi nerede dost sandığım insanlar?
Uzun sohbetler yapardık pek derinden;
Hala kulaklarımda unutamadım.
Hele önemli konular konuşurken
Evet, dinlenmediğimi geç anladım!
Nerde dost bildiğim ara yüz suratlar?
Şimdi ben bu rollere şapka çıkardım(!)
Gitmezmiş bu dostluklar pazara kadar!
İçilen kahvenin hatırı var sandım!
Nerde o büyüklerin hep anlattığı
Mezara kadar süren kadim dostluklar?
Bu başka dünya, insanın kalmadığı;
Tek sermayesi tebessüm, gerisi kâr(!)
Pendik/14.01.2024
Kayıt Tarihi : 20.1.2024 19:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!