Gitmeyi Öğrenmelisin Şiiri - Burhan Karadağ

Beni mavi gözlerine hapsettin
Göz bebeklerin hücrem,
Kirpiklerinse demir parmaklığım.
Güneş her sabah,
Sarı saçlarında doğarken
Ben,seni bekliyorum
Aşkın kuytu karanlığında.

Neden her şey seni anımsatıyor bana
Bak yine oturmuş,
Duygularımı yazıyorum
Aheste yanan mum ışığında
Mum yandıkça ben yanıyorum
Mum eridikçe ben eriyorum
Artık inan, ne olur bana
Seni çocukluğumun masumiyeti gibi seviyorum.

Yüreğinin bir köşesi bana ait
Bunu hissediyorum.
Bu ne naz,ne eda sarı şekerim.
Her akşam gibi yine hüzünlü,
Yine derbederim.

Hem duygusuz,hem zalimsin
Ne sevmeyi,ne sevilmeyi bilirsin
Karşılıksız sevmişken seni bu yürek,
Ya sevmeyi,yada arkana bile bakmadan,
Gitmeyi öğrenmelisin.