....Gitmenin Vaktimiydi?

GİTMENİN VAKTİMİYDİ

Gülmek seninle anlamlıydı
Kimi zaman kahkaha atar mutluluktan uçardım
Oysa şimdi
Karanlığa mahpus yalnızlıktayım
Hüzün değen naralarım bile kimsesiz
Dökülen göz yaşım sevince hasret
Her bir damlası yas dolu
Ruh heybemde gurbet taşıyorum
Sensiz her geçen günüm ölüme giden adım
Kainatı saran ufuktaki kızıllık
Şimdi beni sarıyor
Kalbim acıyor
sensizim
Sessizim
Gitmenin vaktimiydi
Elveda dedin gittin
Ne ah edeceğim ardından
Ne de, güle güle demiyeceğim

Kırlarda çiçekler
Mevsim mevsim kokular salardı
Papatyaları ne çok severdin hani
Demet demet tolardım da sana
Sen onlardan güzel kokardın
Çiğdem çiçeği boynunu büktü biliyormusun
Yasemenler öksüz kaldı sanki
Ya benim yetimliğimi hiç düşünüyormusun
Köprüden gecerken gelincikler toplardık
Kırmızı kırmızı yanakların gibiydiler
Renk renk çiçekler vardı
Gözlerine değişmezdim hiç birini
Tabiat dayanmazken yokluğuna
Söyle ben nasıl dayanırım
Göz pınarlarım durmak bilirmi artık
Ahhh cann
Çaresizim
Sensizim sessizim
Gitmeinin vaktimiydi
Elveda dedin gittin
Ne ah edeceğim ardından
Ne de, güle güle demiyeceğim

Şimdi ne ırmaklardan akansu coşkun
Ne gök eskisi kadar mavi
Mavilerde umutta kalmadı
Renkler solgun yokluğunda
Bir tek üzerime bıraktığın ölüm sarısı parlak
Beyaza leke değdi apansız
Yeşilin bereketi kaçtı
Ne yana baksam kan kırmızı
İçimde kanayan yaranın rengi
Çok zamanda simsiyah her yan
Sensizliğin rengi
Ah cann
Gayri kimsesizim
Sensizim
Sessizim
Gitmenin vaktimiydi
Elveda dedin gittin
Ne ahh edeceğim ardından
Ne de, güle güle demiyeceğim
Gelirsen eğer mezarda bekleyeceğim.

17.09.2009-Süleyman KARACABEY