Gitmem Gerekiyordu... Şiiri - Zehra Uncu

Üzülme; ayrılıklar da hayata dair diyorum kendime.

Her geçen gün bir ışık bu aşk için, belki de uzaklık yakınlığa gebe.

Şimdi gerilerde ayak izlerimiz

Gülümsemene hasret olsam da üzülme, sevdan hala yüreğimde.

Sensizlik alışılmayacak bir işkence.

Demiştim ya bir zaman önce;

Geri dönmek için uzakta olmak gerekir diye.

Şimdi aşka kendi tarafımdan baksam da,

Döndüğümde aynı hislerle,

Belki gözümden akan iki damla yaşla,

Seni sevdiğimi tekrarlıyor olacağım.

Üzülmüyorum.

Gittim, gidebileceğim yere kadar.

Yokluğuna alışmak varlığının bedeliyse, ödüyorum...