Gitmeli İnsan Şiiri - Yelda Sivil Çelik

Gitmeli bazen insan,
Uzaklara, çok uzaklara,
Kendinden gitmeli.
Olduğun yerden gitmek çare değildir,
Sorular kalır beyninde,
Düşünceler, çaresizlikler,
Anlamsızlıklar olur yüreğinde,
Kendinden gitmeli insan...
Dışarıdan bakmalı hayata,
İnsan der ya bazen,
Bir ben var bende, benden başka.
Senden başka olan seni, yalnız bırakmalı,
İçinde olan seni hapsetme,
Sorularla ördüğün parmaklıklar arkasına,
Düşüncelerini pranga yapma,
Yüreğindeki sulara bırak benliğini,
Gitmek istediği yere yelken açsın,
Korkma, rüzgar doğru yere esecektir,
Ve...
Doğru yere demir atacaktır benliğin.