Gitmelerin Alnında Ağlıyor Koca Şehir

ömrüm ağlıyor karanlığın sarkacında
geniş pencereden gök'yüzüne bakınca
yıldız gülümsemesi oluyor gözlerin
nicedir izlemiyorum
yağmur yağmur yüreğime damlayan suretini
naftalin kokulu cümlelerle yıkıyorum
ayrılığın merasimini
düşünüyorum da
sustuğum
yorulduğum
durulduğum
ne varsa
dökülüyor mavi kıyılara
ağız boşluğana yerleşen
bir türküyle uğurluyorum seni
gitme saatin gelince de
gecenin ayaklarına yapışıyorum
nefes aralığında kal diye

NE OLUR GİTME
İçimin huzurlu şehri