Gitmek Zamanı Şimdi Şiiri - Sevdalı Martı

gitmek zamanı diyorsun
anı olma zamanı şimdi
benim senin için
seninse benim için
sözcüklerin susuyor kalıyorlar
gözyaşlarında öyle
yüzünde duruyor kalıyorlar
gidişinin bir bıçak gibi
yüreğime saplanacağını söylemiştim sana
o bıçağın yüreğimde hep öyle kalacağını
şimdi gidişine dair tek ses
kapanan kapının haykırışı
darılmalıyım, belki de haykırmalı
odama, kente, dünyaya
ya da kısaca hayata ait herşeye
sadece sana değil
anı olma zamanı şimdi
benim senin için
seninse benim için

gitmenin yanlış zamanı diyorum
gökten boşanırcasına bir yağmur
yağıyor bu lanetli kente
şemsiyende yok ıslanıyorsun
kızıyorsun hayata
hayata isyan etmeyi beceremeyip
taşımakta zorlandığın bavullara kızıyorsun
saçlarından, kirpiklerinden
bavullarından, giysinden
yağmurlar boşanıyor
taksilerde uğramaz bu caddeye
hele böyle bir yağmurda
hele ki bu saatlerde
göremesem de karanlıklar ardındaki
beni karanlıklar ardına bırakan seni
sen hala yürüyorsun
bense pencereden yağan yağmura bakıp
gitmek için yanlış zaman diyorum
belki de gitmek için en doğru zamandır
en çok ağladığın, birbirimize sığındığımız
o aşk filmlerinde bile öyleydi ya
terkedişler hep yağmurlarda yaşanır

ben şimdi hayatın yoksul çocuğu
ne yürek kaldı atan
ne sığınacak liman
cadde yine bomboş kaldı
hep bu saatte olduğu gibi
uzaktan gelen aynı korna sesleri
sokak ışıkları ve altındaki
yağmurla beslenen ağaç gövdeleri
bilmedi bile gidişini
hüzünlü bir akşam
gökyüzü delinmişçesine bir yağmur
dağınık bir odadan kalan
hayatım dediğim senden kalan
sensizliğim

yağmurlar hep gidişini hatırlatacak
akşamlar hep gidişini
hala penceresi önünde dalıp gittiğim
bu dağınık ev hep seni

(16.03.2002 C.tesi 19.55)