Yine bir akşam üstü... Yine karanlık
Bastırıyor havayı. Yüzyıllardır sürüp giden bir bilmece bu. Bu bilmeceyi bilen, çekip gidiyor bu mekandan. Ne karanlık kalıyor geride, ne de güneş doğuyor yerli yerinde.
Halbuki ki,mavi gökyüzü güzel. Şırıl şırıl akan su, uçsuz bucaksız uzanan yeşil ormanlar,
Ve bitmez dediğimiz o güzel zamanlar çok güzel.
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.


