Ömrümün en uzun, yoluna çıkarken bu akşam.
Veda buselerini rüzgarlara saldım.
Okşayamadan saçlarını,
Dokunamadan tenine,
Gitmek varmış kaderde.
Şimdi çalar trenin acı çığlığı,
Ayırır beni bedenden;
Mavi, maviydi gökyüzü
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Devamını Oku
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
