Gitmek Sevmektir Bazen Şiiri - Nimet Öner

Gitmek Sevmektir Bazen

Gitmek sevmektir bazen,
bir çiçeği dalında bırakmak gibi.
Koparmaya kıyamadığın
bir bakış gibi,
bir gülüş gibi.

Gitmek,
gürültüsüz bir sadakat yeminidir
Sen iyi ol yeter deyip,
kendi kalbini susturmaktır.

Sevmek, bazen gitmekte saklıdır
Bir adım uzaklaşıp
bin adım kalmaktır aslında.
Bir vedanın koynunda
sımsıcak bir kal taşır içten içe.

Ve en sessiz sevgiler,
en çok
veda ederken büyür,
Sesini Unutmadım

Sesini unutmadım
Rüzgârın bile taklit edemediği bir usul vardı tınısında.
Adımı çağırışın hâlâ kulaklarımda
Yalnızlığın en derin yerinde yankılanıyor.

Bir gece vaktiydi belki,
Yarım kalmış bir dua gibiydi vedan.
Ama ben hep tamamladım içimden
Gitme diyemeyişimin kıyısında.

Gülüşünün izi kaldı duvarlarımda,
Konuşmadığın anlar bile doluydu seninle.
Sessizliğin bile kelimeydi bende.
Sen sustukça ben seni daha çok duydum.

Sesini unutmadım
Bir masal gibi,
Bir sabah ezgisi gibi,
Bir annenin çocuğuna söylediği ninni gibi
İçime kazındı.

Söylesene yüreğim,
Vedalar da sevmeyi öğrenir mi
Yokluğuyla bile çoğaltır mı aşkı bir ses
Eğer cevabın evet'se,
Ben sesini hâlâ duyuyorum.

Azra Nimet Öner