Gitmek İsteyince Şiiri - Mehmet Kızılırmak

-İlla… Gitmen mi gerek?
-Kalırsam yorulurum. Sevmekten yorulurum, beklemekten yorulurum, daha kötüsü ölmekten yorulurum.
-Ne değişir ki uzakta olsan, yine de yanmaz mı canın?
-Belki daha çok yanar, belki durduramam da bunu. Ama her sabah görmezsem… unutmam ama alışırım belki.
-İnsan neyi unutur, neye alışır ki?
- Her gün ölmektense bir gün ölmeye alışır insan, yaşamayı unutur en azından.
-Sensiz bir kasaba?
-Bensiz bakarsın daha iyi olur. Hem benleyken… Ben sanki veremli, koleralı yahut kanserliymişim gibi hissetmem kendimi. Temizin içine düşmüş bir parça kir gibi olamam.
-Yorulmayacak mısın?
-İlla ki bir yorgunluktur alacak beni. Ama ne zaman öleceğini kafasında kurup duran bir hasta gibi de yaşayamam.
-Nereye gideceksin ki buradan başka?
-Gitmek için bir varış yeri gerekli mi, bilmiyorum. Ama kalırsam tükeneceğim.
-Peki ya tüm bu yaşananlar, hatıralar, izler?
-Hepsi sen de kalsın, ben unutacağım. Yoksa başka türlüsü güç.
-Git… Yoksa başka türlüsü güç…