Gelmişken aklına söylemelidir sözlerini aşk.
İstemeyi istemelidir belki.
Titremelidir üstüne yalnızlığın,
Merhamet etmelidir savaşa.
Emeklerini boşa çıkarmalıdır barışın,
Kendisine yamalamalıdır kırıklarını silahın.
İşteş fiilleri dönüşlü kılmalıdır aşk.
Samimi gelmelidir belki.
Tene hükmetmelidir.
Eşikten geçerken gelin, damadı itmelidir.
Yareninden solmadılır yâri.
Elleri dolu olmalıdır boşluktan.
Niyeti temizdir bakışın,
İmkanı varsa eğer mutlaktan kaymalıdır.
Tanrı'yla konuşmalıdır aşk.
Uykusunda kabusla sevişmelidir.
Tutkusuna küfretmelidir belki.
Mayışmalıdır bilinmeyenle.
Arsızlığa dem vurmalıdır keşmekeşle.
Kalın sesli konuşmalıdır nefretle.
Bakarken körlüğe alışmalıdır aşk.
İzini sürmelidir belki.
Zahmet etmelidir biraz.
Candan ciğer yaratmalıdır.
İlk önce sarmalıdır yaraları.
Laçkalığa kesinlik katmalıdır.
Lakin; gitmek isteyeni tutmak; bizcilliktir.
İstemeyenle kalmaksa köleliktir.
Kalbe de dokunmalıdır aşk.
Temas halinde solumalıdır nefesi.
İsimsiz bırakmamalıdır zihni,
Rakısız kurmalıdır her çilingiri.
31beş10 | 22:00
Mercey.
Kayıt Tarihi : 18.3.2011 23:53:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!