Denize bakıyorum içimde kalmış bin hasret.
Gitsem hasret duyar mı sevdiklerim, özler mi.
Ama hasretten nasılsa, bana dediler kimse ölmez.
Yaşarken kendimden biliyorum ölmüyor gerçekten.
Yaşamak gibi geliyor her şey biraz, öylece.
Su akıyor, deniz dalgalarıyla sahili dövüyor durmadan.
Değişen bir şey yok gibi, her şey ayan beyan.
Bana öyle geliyor, yaşamak ölmek gibi sadece.
Sokaklar aynı kokmuyor, sanki yağmur yağmıyor.
Yere düşmüyor damlalar havada asılı sanki.
Sığınacak yer arardım, hep üşürdüm yağarken yağmur.
Uzun uzun yürümek istiyorum, gitmek gibi geliyor.
Düştüm işte tutunurken kirpiklerin ucundan.
Bir mavi su damlası olmak isterdim olamadım.
Toprağa düşmeden yok olmayı öğrenmeseydim.
Kenan Gezici 04/10/2025
Kenan Gezici
Kayıt Tarihi : 4.10.2025 19:50:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!