Gitmek erdemdi senden, feda etmekti büyütülen aşkı. giden ben olmalıydım; çünkü sen gitseydin; ben dayanamazdım. ya ben kalsaydım? kalsaydım mı? İşte o zaman mutluluk; sana hiç uğramazdı. Kendini bilmek şereftir, kendimi bilerek gittim ben senden. Mazertlerim vardı; Çoğu haksız,azı haklı. Savunmadım hiç,ama caymadımda. Çünkü savrulacağım belliydi benim! Yokuş yukarı çıkarken bu hayatı; yanımda gel demek? Ya çıkamazsam o yokuşu? Senide mi sürükleyecektim benimle? Baksana çıkamadımda zaten; bir zamanlar-dediklerim nerede; şimdi ben neredeyim? sende mi burada olacaktın? Yok yok olmaz; ben yanarsam yalnız yanarım, alevi büyütmek mizacım değil, istemedende belki sıçarmıştır kıvılcımları... Acının yükünü taşıyan bendim, İki gözyaşından sonra susan sen. İşte sırf bu yüzden; gitmek erdemdi senden.
Sabri İnanç ÇetinKayıt Tarihi : 18.5.2012 04:56:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!