Gitmek Becerebilenlerin İşi Sevgilim

Görmemeli gidişini gözlerim,
Sana gülerken böylesine,
Yağmura çevirmemeli mevsimini.
Gitmelerin de bir raconu var sevgilim,
Sen beceremezsin onu.
İkimizde yalnızlığa kafa tutamayız.
Kurşun niyetine saplamayız ayrılığı yüreğimize.
Duymamalı o son elvedanı kulaklarım!
Oysa sadece senin sesine aşıktım ben,
Sen gülünce doğardı güneşim.
Ah be sevgilim;
Şimdi gündüzlerim güneşsiz kaldı...
Isıtmıyor içimi içtiğim çaylar,
Seninle karşılıklı çay içmek gibisi yoktu.
Sahi şekersiz içerdin sen değil mi?
Ve ben bir türlü alışamamıştım şekersiz çaylara.
Şimdi alıştım sevgilim;
Tadı tuzu kalmadı sensiz buraların!
Gidesim var, kaybolup gidesim...
Şimdi sen çoktan dalmışsındır rüyalarına,
Beni düşünme,
Alıştım sabahları şafakları saymaya.
Kapanmayacak belki ama,
Bir bir sarıyorum senden kalan yaralarımı.
Ve biliyorum,
Bir gün bu kan kaybından ölür giderim.
Ruhun bile duymaz.
Kader kısmet diyorlar bu işlere;
Kaderim de kaçmış olmalı seninle,
Ama bir yüreğim kaldı sende.
Yüreğime "iyi bak" sevgili;
O seni "çok sevdi"...