Gitmek Şiiri - Deniz Toker

Evet, gidiyorum ilk defa terk ediyorum her şeyi
En başta da yaşadığım sandığım bu evi
Her geçen gün sanki astım krizi
Olup bitenlere akıl sır erdiremiyorum
Çabalasam da bir yol bulamıyorum
Yorgunluktan da öte bu bitmişlik
Gözlerimi açsam da yine aynı karanlık
Bedenimi hapseden bir şehir cehennem misali yakarken beni
Ruhumu köşeye sıkışıyor bir köşeye çaresizlikle
Tüm iyi duygularım kayıp
Yapamadıklarımı bir bir sayıp uykuya dalıyorum isteksizce
Gidiyorum artık ben
Gelecek dediğimiz gelmemekte ısrar eden bir zamanken
Ben ona gidiyorum hiç kimseyi beklemeden
Bir şey kalmadı ki zaten
Aynadaki yansımam ve ben
İçi bomboş bir kalp, delik deşik hayaller
Çok umutsuzum
Daha fazla devam edemem
Bitmeli bu şiir
Yok gidemiyorum
İstesem de gidemiyorum
Burada kalıyorum
kaderime eğilip büzülerekten uzun ve kasvetli geceler
gerisi belli hüzünlü bir düş bozumu
bozamadan sözümü
kalıyorum ve kapıyorum gözümü