Başlangıç ve Bitiş Şiiri - Deniz Toker

Başlarken

Hayat burada uçurum kenarında dururmuşçasına ellerini açmış havaya
Kuşların ötüşleri takılmış kulaklarına
Onların küçük ama unutulmaz çığlıkları yankılanmış ve
Gözleri yıkanmış özlemle…

Yaşarken

Günler geçiyor sıska yıldızların altında
Sıla mı desem gurbet mi desem
Çok mu arabesk kaçar bilmem?
Sevgilerin tarlaları ateşe verilmiş
Sazlıklardan hiçbir kuş havalanmaz olmuş
Ee sevgiliden ayrı olunca, yangın, sevda ormanlarında büyür ve büyür
Sözler kilitlenirken korkak ağızlarda
Ben denizle bozuyorum suskunluğumu
Yıpranmış yollara kusuyorum nefretimi

Bulanık bir geçmiş kaldı ellerimde
Kurumayan bir damla hayallerimde
Güneşin korkutamadığı bir gölge beynimde
Geçmişim ben neler geçirmişim
Dalıp dalıp gitmelerim
Denizin dibinden çıkmak istemeyişim
Bir kış günü kalbime atılan bombadandır
Enkaz altında kalan ailem yaralarınla yarınlara yol alırken
Ben bombanın altında dünümü toplamaya çalıştım
Otobüs duraklarında beklerken
Tüm dileklerimi geçen arabalara yazdım
Evet, o zaman da yalnızdım
Çok sızlanırdım!

Geleceğe bakan pencerem her geçen gün sağlamlaştırırken kendini
Bir parça daha acıkan kalbim aşk kırıntıları toplar sevda ovalarında
Bilinmezlikken gelecek
Ellerimizde bir demet çiçek
Kalp kırmaya meyilli oluşumuzdan
Şimdi yaz, hava güzel
Kış elinden geleni ardına koymayacak kadar cesurken
Ben korkaklığımı yaza armağan edip
Dalıyorum suya, umuda, aşka ve yarınlara…