Gitmek Şiiri - Özgür Köktürk

Terk edilmiş bir akşam üzeriyim şimdi
Gözlerim ağlayan mutsuz çocuk
Bitkin yüreğim
Umuda sarılmış yasaklanmış düşlerim
Bahar gelmiş
Gelmesin!

Kırık bir kuş kanadında
Yarım kalmış sevdayım
Sessizliği haykırır nefesim
Kahrolası nefesini özledim

Gülerdin
Gülerdi elimde açılan gül
Susardın
Beklerdi sesini şarkım
Giderdin
Kalırdı çaresiz yollar

Düşsem diyorum karanlıkta, gecede
Üstüm başım çamur
Ellerim kir pas içinde
Yağmur yağıyormuş yağsın
Daha
Daha çok yağsın
Yağmur ne yazar okyanusa
Sensizlik ummanında kalmışım

Gecedir yüreğin her atışı
Hicran olur vuslatın hasreti
Yaşamaktır ölmek gözlerinde
İklimdir bu
Hüzündür
Sırdır...

Kokuşmuş bir kuş cesedi kalır şimdi elimde
Gözbebekleri oyulmuş...
Yokluk kalır düşüme yoldaş
Çok çok bir umutsuzluk
Sessiz bir ıslık yalar bedenimi
Altı üstü nedir ki
Bir ömür
Bir ölüm...

Çekili perdesi, tülü sevmenin
Çenesi bağlanmış yaşama sevincinin
Korsan bir kitap kadar ahlâksız şimdi
Çiçeğe durmuş körpe tomurcuk
Bileklerinden bağlı intihar ranzasına...

Yalan dediğimiz kaç kelime
Neler açar başına
Nelere mal olur
Hınç ondan çıkar
Sefalet ondan
Rezalet ondan
Sevmenin adı yalan şimdi
Şimdi sevgili çıngıraklı yılan...

Sığ limanda çürümeye durmuş bir vapur
Kaptanı gitmiş
Yolcusu yitmiş
Umut kalır enkazlar altında
Yıkık, harabe, perişan
Günde sevda alev alev
Gecede ihanet kokar
Ne virane yürek para eder
Ne sevilere susayan can
Kan düşer günce yaprağına
Sokaklarda siren sesi
Alnımın içinde senin sesin
Ellerim yanar
Duman avuçlarımda
Bakışında binlerce ciltlik ihanet
Bakışımda milyonlarca isyan...

Unutulmuş bir köşede ıslak bir mendil
İzmarit dolu bir tabla
Duman altı odalarda
Tükenmiş bir adam...
Adam şiir yazar karalar
Şiir yazar yırtar
Adam yazdıkça ağlar
Ağladıkça yazar...

Aşkın gözyaşları değil bunlar
Nefretin zirvesinde bir sevgi
Sevda sınırında öfke
Dahiliğin uçlarında bir deli
Delirecek bir dahi gibi
Sonlara yaklaşır adım adım
Son geldikçe uzaklaşır...

Pus, ter, kan
Paslanmış kalbin damarları
Soluk soluğa
Çığlık çığlığa geceler
Çobanyıldızı da küskün
Saçma sapan papatya falları da...

Neyimi aldı benden seni sevmek
Kangren yüreğine ne kazandırdı sevişim
Ve ne verdi bana
Tek avuntum hayalimdeki gülümseyişin
Gidişin umuduma saplanan hançer
Boş verdim artık sana da umutlara da...

Duyurmadan suskunluğu kimseye
İnat etmeden sevmeye
Çekip gitmek sensizliğin ortasına
Çizgilere dokunmadan
Senin gidişin gibi bensizliğe...

Gitmek şimdi körpe tomurcuğun bileklerinde! ! !