Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bazen insan bir süreliğine de olsa alıp başını gitmek ister bulunduğu yerden uzaklara. Veya, KENDİSİYLE BAŞBAŞA KALMAK İSTER...VE HER ZAMAN BİR ÇEŞNİLİ NEDEN BULUNUR. KUTLUYORUM...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta