Gitmek Şiiri - Cafer Yılmaz

Gitmek her zaman kapıyı kapatıp gitmek değildir.
Gitmek,bazen en yakınındayken bile,
hatta dokunurken bile tenine,
hasretini çekmektir.

Gitmek her zaman bir veda değildir.
Masanın üstüne bırakılan son mektup,
tıka basa doldurulmuş valiz,
indirilmiş resimler değildir her zaman gitmek.
Gitmek, bazen ne olursa olsun demektir,
boşvermişliktir gitmek.
Her baktığında hayat bulduğun o gözlerde
dibe vurmaktır...boğulmaktır bazen gitmek.

Ne göçmen kuşların yol tutmasına benzer,
ne de bir mevtanın son yolculuğu gibidir bazen gitmek.
Ateşlere düştüğün aşkın içinde, donmaktır gitmek.

Bilirmisin,
hep kapıyı kapatıp gidenin farkında olur insan.
Üzülür, ağlar, belki de küfreder, haykırır...
Oysa kapıda parmak izi bırakmadan gidenler
aslında hepsinden daha çok acıdır.