"Artık sende değilim, senden çok ötedeyim"
Bak kuşlar uyanıyor, semada bir aydınlık,
Sabaha sorulurken, senden hiç gitmedim ki...
Olduğum yerdeyim hep, günlerim hep karanlık,
Geceye sarılırken , senden hiç gitmedim ki...
Bir feryadın sesinde, yankılanırken adım,
Yokluğunun kahrıyla, doluyorken miadım,
Ciğerimi söktüler, sanki öp öz evladım,
Koynumda vuruluken, senden hiç gitmedim ki...
Bilmiyorum ne zaman, hangi ayın kaçında,
Bu ömür tamam olur, bu aşkın miracında,
Senden ümit yok iken, çaresizlik içinde,
Kollarım kırılırken , senden hiç gitmedim ki...
Bir "Vatanım" demiştim, yüreğimin feriyle
Bir de sendin kutsalım, bir sancağın eriyle,
Mevzîmi koruyorken, eşkıya mavzeriyle,
Bağrımdan yarılırken, senden hiç gitmedim ki...
Sensizliğin hüznünü, kaderime bağlayıp,
Hep kör baktım dünyaya, gözlerimi dağlayıp,
Mutluluğu unutup, hem de küsüp ağlayıp,
Bahtıma darılırken, senden hiç gitmedim ki...
Kayıt Tarihi : 21.10.2024 17:15:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!