Birbirimizden gitmeyelim, dedim sana,
Sözlerin düşmesin gecenin koynuna.
Bir sessizlik dolandı yüreğimize o an ,
Ve ben sustum, sen gittin, veda bile olmadan.
"Ben gitmedim ki" dedin - öylece , kırık ,
Gözlerinde bir yağmur , sesinde bir çığlık .
Oysa biliyordum, gidiyordun içimden ,
Bir nefes kadar yakın, sonsuz bir derinlikten.
Aramadın sonra, zaman suskunlaştı,
Küller içinde kaldı o eski telaşlı.
Bir merhamet sardı belki içini,
Ama kalbinle aklın çizdi aranı.
Döndün bir gün, solgun , yorgun bir halde ,
Sözcüklerin titrek, gözlerin gölgede .
Bir yanın "özledim ," bir yanın "geçti,"
Ve ben baktım sana - ama içim sessizdi.
[ NAKARAT ]
Artık anlıyorum, sevgi emek ister,
Kırık ruhlar tutunmaz bir kalpte her sefer.
Ben büyürken , eksildim biraz,
Ama öğrendim : her gidiş bir aynadır aslında.
[ FİNAL ]
Şimdi bilsen , hala içindesin zamanın ,
Adın düşüyor her susuşun ardından.
Gitmedim ben - gitmek ne mümkün senden ,
Senin sustuğun yerde, ben kaldım...
Yarım kalan bir cümleden.
Kayıt Tarihi : 20.10.2025 04:28:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)