Gitme Yar...(Sesleniş) Şiiri - Can Özeken

Her gece kulağımda bitiyor sesin,
elim istemesede uzanıyor albümüne
kısık sesle dinlemiyorum artık müzikleri
gözlerimi kapattığımda girdiğim büyülü dünyadan
yitik bir alarm sesi,
penceremden içeri nükseden günün ilk ışıkları
ve yorgun vücudum üçkeniyle uyanıyorum,
düşünmenin yetersiz kaldığı
işlevselliğini kaybetmiş bir yaşam
ne kadar tutuklu kalınabilir ki günlere
aşk avuç içinde sunulmuş
çok hoşuna giden o yeşil gözler
basit bir saygı uğruna yitip gitmiş
el sallıyor yarınlara
dünle yaşanmıyor ki!
papatya kopuyorsa dünyasından
arkasından anlamsız kalıyor gözyaşları
önemli olan kazanmak değil
kaybetmemek, yitirmemek
tabiat sunuyor tüm güzelliğiyle
gerisi ellerine kalıyor
çaresizsen kopariyor, cesaretliysen kopuyor
düşünmüyorsan unutuyorsun papatyayı
unutmak mümkün mü?
paylaşmak varken, yaşamak varken
kabına sığmayan bir bedeni eritmek mümkün mü?
gitme yar gitme!
bu gitmeler can yakıyor
yeşil gözlerinden mavi bir hüzün yanaklarıma süzülüyor
gidersen unuturum erkekliği, gitme yar!
KADINIM OLMAK SANA YAKIŞIYOR...!