Gitme Kal Şiiri - Faruk Avşar

Gittin gideli senin izlerini gözlerimin derinliklerinde bıraktın gölgelerde aradım bazen soğuk esen rüzgarlarda bazende sensizliğin kasırgaya dönüştüğü yıkımlarda. Gittin gideli bozkırlarda uçuşan kelebeklerin kanatlarında seni ararken sensizliğin kapkara gecelere dönüşen gündüzde seni arıyorudum.

Gittin gideli ilk yaz mevsiminde sensizliğinde kurmuş çöle dönüşen gözlerimin derinliklerinde sensizliğin göz yaşlarını akıt öyle bir akıtki kuruyan gönlümün çeşmelerinde seni seven kelimeleri söylerken aşk aksın. Gittin gideli terk edilişi yaşarken ayrılığımızın katili sen oluyordu katil olmak sadece insanı öldürmekle olmaz olmamalı umut kırmak gönül kırmak kalp kırmakta katil olmaktan ne farkı var

Gittin gideli ben hayatımın geri kalanı gidişinle kaptırdım gittin yaralarımı acılarımın topraklarında saklarım bunu,bil,bunu,bil. Gittin gideli hayat beni sensiz bıraksa da sensizliğine alışırım elbet birgün alışırım seni sensiz yaşamaya. unutma her şey sende başlar sende biter düşünürsün ama birgün yanıldığını sende görüsün elbet.,

Gitt gideceğin cehennemi bilmesemde çek git. Gitt gideceğin cennette bilmek istemem. elbet yolunu bulur kararmış bu girdaplarda dolunaylı geceleri yaşanmamış zifiri karanlıklarda bile yolumu bulurum ve yıldızları pusula yapar sana karşı nefretimle asla yenilmeyecek savaşın tek kahramanı ben olurum elbet. Gitt gittt, gittt nereye kime kimlere gidersen gitt yeterki dönüşü olmayan gidişin olsun ve asla dönüşün olmasın....!