Gitme Kal Şiiri - Gani Aslangöz

Kal burada, gitme
Kederlisin biliyorum
Hem sensiz kalınmaz buralarda
Sensiz gidecek yer yok
Dünyanın bütün coğrafyaları üç adım
Kederli gözlerinden açılıyor kapılar
Bütün iklimlere

Simsiyah bir kedere tutuklusun gibi
İnci mercan süzülüyor yanaklarından
Say ki yakutsun sen
Rengini içindeki kandan alan
Hüzünlü ve esrarlı
Bir yakutsun sen.

Şimdi
Elimi uzatıp tutsam ellerinden
Dağılır kederin.
Ya da tutsan ellerimden
Hüznün o uzun menzilinde
Tek başına yaşamasan kederi
Esirgemesen dosttan kendini
Böyle bencil olmasan
Paylaşsak acılarımızı.
Hem bir öpücük kondururum avuçlarına
Ve ılık bir yel eser
Savurur saçlarınla beraber acılarını.

Kal burada, gitme
Korkma kedersiz yaşamaktan
Bilirim şairler korkarlar kedersiz yaşamaktan.
Hem ben sana
Acılardan arınma vaadetmiyorum,
Surettir oynayıp durduğumuz
Bilirim
Sendeki kederin aslını savursa yel
Değince kederin zerresi bile bir yerlere
Nice kederler doğurur.
Bilirim, bu yüzden, sırf bu yüzden
Korkar şairler kendi acılarından

Gitme, tamam, susuyorum
Ama bil ki ben susunca
İçinde fırtınalar kopacak
Bir uğultu saracak bedenini
Kıyamam sana.
Göğsünde tanımsız bir ağrı belirecek
Kıyamam sana.
Yine de susuyor farzet beni
Yine de adını mırıldanacağım
Kıyamam sana..