Gitme Diyemedim II Şiiri - Hafize Hanaylı

Ben bulamadım hayatımın rengini.
Çözemedim matematiğimin denklemlerini.
Betimleyemedim bir türlü kendimi.
Sen, Akdeniz rüzgarı gibi estin evrenime,
Gidişin deprem olcakmış nerden bilirdim.
Enkaz altından kurtardığım parçalarım yeter mi yaşamaya?
Yeter mi zaman seni yokluğunda sevmeye?
Ben, anlatamaddım dilim lal kadı sana!
Söylemek istediğim sevgiydi, belki aşk,
Söyleyemedim.......
Oysa ben seni canımdan öte sevdim...
Çook uzaklardan gelip dağıttın benim dünyamı!
Şimdi hangi denize bırakayım gözümdeki suları?
Oysa neler neler saklamıştım yüreğimde sana.
Çocukluğumdan kalan saflığımı,
Buluğ dan kalan yürek titreyişlerimi...
Gençlikten kalan heyecanımı,
Sevgimi saklamıştım oysa sana!
Yüreğine bırakacaktım usulca!
Üstümden çıkarıp atamadığım, çok kullanılmış yalnızlığım var benim.
Oysa dün, sevgiye soyunmuştum bilmeden...
Yalnızlığımın yalnızını buldum sanmıştım,
Ve, inan onu sen sanmıştım.
Bağışla beni sanılarım için, özür diliyorum seni sevdiğim için.
Oysa ne güzel alışmıştım uzaklardan sesine.
Neden gittin? !
Gecenin matemini aşkıma örtüp sarayım,
Gittin artık seni ben nerde bulup yalvarayım.
Kim bilir senin kaçıncı cesetin bu,
Kaç tane daha var benden söylesene can!
Sen benim, beynimle yüreğimin arasında tutunduğum,
Küçük sevinçlerimin ince ipi'idin, KESTİN,
Canın sağ olsun
Sevmek suç ise eğer, kır kalemi ver cezamı,
ölümüm senin elinden olsun!
O, temiz hayallerimi sana bırakıyorum,
İncitme, kirletme ne olursun!
Şimdi yokum, bensizliğin mutlu şölenin kutlu olsun!
Yalan yalan değil pek kolay olmayacak.
Tez geçsede her sevgide bin hatıra vardır.
Kalbim kalbinde olmasada hayallerde,
Sevmek güzelmiş, unutmuşum acısını, haz,zzını...