Gitme Diyemedim Şiiri - Mustafa Karamelek

Gidiyorum dediğin an
Çocuklar gibi ağlayacaktım
Utandım gök ten taş tan toprak tan
Tanıdıklarımdan tanımadıklarımdan
Yüzümü gözlerimi yaşlarımı sakladım
Kaldır başını bak gör gökyüzünü
Bulutlar ağlıyor çatlarcasına benim yerime
Şimdi anladın mı nasıl sevildiğini? ..

Sana değil
Kendime bile seviyorum diyemediğim
Korkmadan titremeden gözlerine bakamadığım
Uğruna yangınlarımı saklayıp küle döndürdüğüm
Her zulmüne, her zaman razı seven yüreğim
Ayrılık ateşini gönlümde söndürdüğüm
Şimdi anladın mı nasıl sevildiğini? ..

Erişilmeyecek kadar uzak
Dokunulmayacak kadar kutsal
Gidişin mahşer hasretin kıyamet
Senden sonrası günlerime tuzak
Yokluğun ruhuma anlatılmaz felaket
Şimdi anladın mı nasıl sevildiğini? ..

Sen güle oynaya gidiyorsun
Giderken sadece kendini alıp gittiğini
Burada bir garip bıraktığını sanıyorsun
Sen beni gördüğün kadarıyla tanıyorsun
Gitme mor dağların maralı, diyemediysem
Mutlu olma ihtimalindendir
Şimdi anlıyor musun nasıl sevildiğini? ..

Mustafa KARAMELEK