Gitme Bir Daha - İyi Ki Varsın

Bırakıp gitme bir daha beni...
Bilirsin dayanamam,
Kahrolmayı yeğ tutar gönlüm,
Misafiri olur geceleri kederin...

Bırakıp gitme bir daha beni...
Sen ay ışığının altında sohbet ettiğim,
Derdimi bilen,
Ruhumu dinlemekten sıkılmayan,
Ve sen;
Beni ayla baş başa bırakmayansın...
Gitmek yakışmaz sana...
Sana yakışanı yapmak,
Ne de çok yakışır sana...

Bırakıp gitme bir daha beni...
Ben ne hataya düşersem düşeyim,
Sen bana ne kadar darılırsan darıl,
Bilirsin gönlümüz muhtaçtır birbirine
Ve bilirsin;
Çok güzel saçmalarız seninle...
Saçma saçma kavgalar edelim,
Saçma saçma birbirimize bağıralım,
Ama yeter ki sen gitme...

Bırakıp gitme bir daha beni...
Bilirsin;
Yeşile zaafım vardır.
Laf aramızda;
Zaaflarımı toplasan,
Bir yeşil etmez...
Çünkü; zaafların en güzeli,
En masumudur yeşil...
Ve sen...
Sırf bu yüzden gitmeyebilirsin bence...
Sırf gözlerin yeşil diye,
Gitmek sana yakışmaz...

Bırakıp gitme bir daha beni...
Sen şarkılarımın manası,
Şiirlerimin en kayda değer ilhamı,
Ve sen gönlümün sultanı;
Hatırlat bana eski anıları...
Hatırlat bana eskiden aldığım şevki,
Sıkılmayayım çevirirken nota kağıtlarını...
Bana o kadar hatırlat ki kendini;
Unutturanlardan al bu intikamımı...

Bırakıp gitme bir daha beni...
Hatırlat...
Hatırlat bana,
Şefkat timsali omuzlarını...
Gitme ki;
O omuzlarının anne kokusu
Gitmesin hücrelerinden...
Bir tek ben aldım o kokuyu,
Bırakıp gidersen,
Kalır mı o kokunun bir hüviyeti?
İnsan kendi omzuna başını nasıl koysun?
Ondandır zaten bir omuz arama ihtiyacı,
Başını koyacağın,
Belki gülüp, belki ağlayacağın...
Gitme ki;
O omuza sahip çıkalım,
Polenlerini dökmeyelim bu güzel iki çiçeğin...

Bırakıp gitme bir daha beni...
Keşke daha çok olsan hayatımda,
Vakitlerimin her anında...
Bazen öyle şiddetle istiyorum ki bu duyguyu,
İstemsizce gözlerim açıyor çeşmeleri,
Ve gerçekleştiriyorum işte;
"En son ne zaman?" diye sorduğun,
Mutluluktan ağlamalarımı...
Hele o gece...
"Geri döndü!" dedim duvarlarıma,
Sayıkladım adeta senin fiilini,
Geri döndün,
Gitme bir daha...

Bırakıp gitme bir daha beni...
Gidecek olursan eğer,
Unutma ki;
Sevenin ateşini harlar ayrılık...
Arkanda gözleri yaşlı bir adam bırakırsın,
Ve bilmem bir şey kazanır mısın?
Ama ben kaybetmem...
Çünkü;
Bir şey kaybedecek kadar derman kalmaz yüreğimde...
O kaybedişi göremeden,
Girerim herhalde bir çöküşe,
Zoraki gülümsemeler ile kahvemi içerken,
Bir boşluk bulup ağlarım sağda solda...
Herhalde...
Gark etme beni bu herhaldelere...
Sakın gitme bir daha...

Bırakıp gitme bir daha beni...
Gideceksin diye yazmadım bütün bunları...
Ama ne bileyim...
Ayrılık;
Bu kadar çok cereyan edince,
Kaygılanıyor insan,
Korkuyor ayrılıktan...
Uzaktan, hiç bu kadar korkmamıştım...
Gidişinde hissettim bu duyguyu...
Hissettirme bir daha...

Bırakıp gitme bir daha beni...
Demenin bir manası yok aslında,
Sen;
Varsın artık hayatımda...
İyi ki varsın...
Ay ışığı;
Yüzünden hiç eksik olmasın...
Bu dünyada sana merhamet etmeyen,
Bir tek canlı yaşamasın...
Ve sen öyle güzel bir hayatı hak ediyorsun ki;
Yaşayacaksın bir tanem...
Emin ol...
Öyle bir gün gelecek ki;
Kederi özletecek hayat sana,
Öyle mutlu olacaksın...
İnan bana ve emin ol!
Ben yanındayım...
Sen yeter ki gitme bir daha,
Kal ki;
Ay ışığının merakını dindirelim,
Yapalım bir muhabbet daha...