gitme...
çünkü hafızamda
kırık aynalar gibi savrulan
henüz tozunu silmediğim birkaç anı var senden.
biraz daha kal,
hiçbir şey yapma,
sadece yanımda ol
çünkü yokluğun
sessiz bir çığlık gibi
yutuyor içimde kalan son umutları
adını unuturum,
ve bil ki
adını unutmak,
gökyüzünden düşen yaprakların
toprağa düşmeden yok olması kadar acıtır beni.
önce bir sesin kalır geriye,
dalgaların kıyıya bıraktığı unutulmuş bir yosun misali,
sonra yüzün silinir
gölgelerin içinde kaybolan bir hayal gibi,
ve en sonunda
bir zamanlar sevdiğim,
ama artık uzağımda bir rüya olursun sadece.
gitme...
çünkü seni hatırlamak,
kendi özümü karanlıkta aramak gibi,
kendimi unutmam pahasına bile olsa
gözlerimi kapattığımda seni görmek istiyorum.
zaman,
en sadık unutturucu,
bir nehir gibi akıp giderken
beni senden ayırıyor yavaşça,
ama ben
nehirle değil,
seninle kalmak istiyorum.
ne olur,
kalmak için bir neden bul,
yoksa
bir gün adını biri anımsattığında
“tanıdık geldi” deyip,
sessizce kaybolacağım kendi yalnızlığımda.
gitme...
çünkü seni sevmek,
bana hayatın en saf umudunu veren
beni ben yapan tek şeydi belki de.
S.GÖL
Kayıt Tarihi : 6.8.2025 09:52:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!