Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Gitme dediklerimiz keşke gitmeselerdi..Giden zaten arkasını çok dönmüştür..Çoğumuzun yaşadığı duyguları dillendirmişiniz..Tebrikler..Her daim başarılar..
Aşkına düşeli gitti gururum
Bilirsin verdiğim sözde dururum
Mahşere gitsen de seni bulurum
-Yüreğim yakıp ta gitme ne olur.
-Ne olursun gitme, gitme ne olur.
YÜREĞİNİZ.KALEMİNİZ SUSMASIN.MUTLULUĞUNUZ ÖMÜR BOYUNCA SÜRSÜN.KUTLARIM KALEMİNİZİ.
Aşkına düşeli gitti gururum
Bilirsin verdiğim sözde dururum
Mahşere gitsen de seni bulurum
Yüreğim yakıp ta gitme ne olur.
-Ne olursun gitme, gitme ne olur.
Şiirlerinizi zevkle okuyorum.Değerli hemşehrim saygılar MEHMET KINDAP
Düşmesin beyazlar saçımdan kaşa
Akmasın gözyaşım kirpikten taşa
Beterdir ayrılık gelmesin başa
Hayata küstürüp gitme ne olur.
Çok güzeldi efendim. Saygılarımla.
Aşkına düşeli gitti gururum
Bilirsin verdiğim sözde dururum
Mahşere gitsende seni bulurum
Yüreğimi yakıpta gitme ne olur
Ne olursun gitme gitme ne olur
Yürek burkan sözler içim acıdı açıkcası
müthiş trajik bir şiir aşk böyle işte dost ne yapalım
Tebrikler tam puan Zerrin TAYFUR
Bilal Beyefendi, İnsanların fizyonomik görüntüleri
ayrı, ayrı ama düşünceleri bir, gitme başlıklı şiirler
kardeş gibi birbirlerine benziyor.Yürekten kutlarım,
kardeşim.Herşey gönlünce olsun,sağol varol.Dost.
Sen düşürdün beni coşkun sellere
Hep ismini yazdım gonca güllere
Bu sevdamız destan olsun dillere
Bırakıp ta beni gitme ne olur.
-Ne olursun gitme, gitme ne olur.
Ayrılık aşıkların gönlünü yakan bir ateş topudur. Gittikşe büyür. Öyle ki aşığın yüreğine sığmaz olur. Çaresiz aşık dağlara, taşlara haykırır onu. Derdini paylaşmak ister. Hecenin başarılı bir uyarlaması olmuş olan şiirinizi tam puanla selamlıyorum. Gönüldeki sevdanız hiç bitmesin. Nice paylaşımlara diyorum. Esenlikler dileğimle dost.
gitmek neyi değiştirir yürek hala onun için atıyorsa... tebrik ederim bilal bey...
Çok güzel hatta MÜKEMMEL bir 3+2 lik 6+5 hece vezni ile yazılmış bir şiir okudum kaleminizden
hece şiirleri zaten çok güzel oluyor ama kaleminizle ayrı bir güzellik kazanmış
Sevgi ve selamlarımla 10 tam puanımı bırakıp gidiyorum
Nuran KARA
Güzel dizeler,tebrikler sayın Esen
Bu şiir ile ilgili 32 tane yorum bulunmakta