Gitme! Şiiri - Reşit Akdağ

Gülüne kavuşan bülbül gibi
Çıkar can bedenden…
Ayın ışıltısı düşer yitik gözlere,
Buz kesemez ölü vücut,
Tek damla kana özenen kırmızı kalem mürekkebi olur bir ad,
Düşer yaz bozlara…
Bir şeyler söyler sesi, al gibi, gül gibi, kal gibi, gel gibi…

Kara çizgilerle taralı ufukta başlar -genişlemeye can atan- ak nokta,
Karalar beyaza boyanır halka halka veya çizgilerle yüzey ak olur…
Biz şafağın serin deminde
Kansız yere serilenlerden bihaber yaşasak da,
Bir yerlerde bir güzelin içli sesi nurlu delikte boğulur…

Belki bir yetimin taze saçı arasındadır bir eli,
Diğer eli (hıçkırığı bastıran) gerilmiş ağzıyla gözleri sıkar…
Gencecik gelin ki, henüz yol zorunda, bağrı yanık, yaralı,
Gün ki gelir hani, büyük olur çocuk, yiğit olur,
Haykırır baba çağıran sesi,
Putları yıkar…

1993