Gitgide Şiiri - Bekir Dalkıç

Baharı bekler tomurcuk çiçek,
Üşür bir köpek,
Evsiz kedi,
Parkta yatan adam,
Olmayan aklını yitirir,
Yalpalar durur tepemde,
Sarhoş bir yarasa,
Uçuşur kurumuş yaprak,
Çöker dumanı şehre her akşam,
Katledilmiş ruhu ormanın.

Uzaktan bir siren sesi duyulur,
Paydos ile silkinir fabrika,
Bütün işçileri sokağa savrulur,
Sırayla öksürür her biri,
Dökülür derisi kaldırıma renklerin,
Simsiyah akar makinaların kiri.

Bir baba döner işten eve,
Öyle yorgun argın, öyle aç,
Cebinde ıslak bir paket,
Ellerinde yanık tütün kokusu,
İçine çeker ayazı,
Bir nefeste ısıtır evi,
Babam düşer aklıma,
Buğulanır pencerem,
Onu düşününce bana,
Bir üşümek gelir, girer içeri.

Gitgide sana benziyorum, gitgide,
Sana benziyor kaşım, gözüm,
Başkası olmaya çalışmıştım hep,
Kendimle çelişiyorum gitgide.

Gitgide sana benziyorum ben,
Parlayıveriyorum durduk yere sen gibi,
Sövüyorum feleğin gelmişine, geçmişine,
Avundukça alışıyorum şu düzene ve karışıyorum gitgide.

Gitgide sana benziyorum, soğuyor havalar,
Uzadıkça uzuyor geceler uykusuz,
Pencerem buğulu,
Seni düşündükçe,
Bir üşümek gelir bana.