Git Ve Dönme Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Ben seni unutmaya unuturum da,
Sen beni nasıl unutacaksın?
Ya gecenin bir yarısı gözlerin gözlerimi özlerse,
Ya ansızın kulaklarında sesim yankılanırsa,
Ya olur olmadık zamanlarda beni arayıp ulaşamazsan,
Nasıl dayanacaksın bensizliğe, söylesene.
Her saniye hasretim dolarken bedenine,
Nasıl unutacaksın beni?

Gözlerin gözlerimi aramayacak mı her yerde,
Bir fotoğraf karesinde kaybolmayacak mısın?
Beni hatırlayıp, içten içe yanmayacak mı için?
Benim gibi uykusuzluktan, yorgunluktan ağlamaktan kuruyacak mı göz pınarların?

Geceye sarılıp beni düşünmeyecek mi kolların?
Her yüzde, her gözde beni aramayacak mı yorgun gözlerin?
Adımı istemsizce sayıklamayacak mı dilin?
Söyle, özlemi kaldıracak kadar güçlü mü yüreğin?
Gerçekten kararlı mısın kapıyı çarpıp gitmeye,
Bizi bitirmeye?

Geceleri kendine dost yaptığında,
Güneşin yerini aya bıraktığında,
Özlemim içine işlerken unutmaya çalıştığında,
Nasıl nefes nefes eksildiğini anlayacaksın.
Sen beni gidince anlayacaksın.
Şimdi git ve dönme.

Çünkü sen o kapının kolunu tuttuğun gün bittin.
Biri iter, biri gidermiş.
Sen hem ittin hem de gittin.
Şimdi mutlu ol,
Ama bensiz,
Ama yalnız,
Ama sahipsiz.
Mutlu ol be,
Benden uzakta, kimsesiz.
20.08.2024 18:02