İşte bırakıp gidiyorsun
Arkana bile bakmadan
çekip kapıyı hızla
aldırmadan bıraktığın karanlığa
oysa...
oysa biliyorsun zor olduğunu
sensizliğin nasıl yakıp kavurduğunu
biliyorsun....
güneşin bile nazlandığını yokluğunda
ısıtmak için soğuk bedenimi
biliyorsun ay bile saklanır sensizliğimde bulutlara
bir damla aydınlığa hasret bırakır gecemi
nefes almak imkansızlaşır
kan akmaz olur damarlarımda
yine de gidiyorsun işte
aldırmadan ardında kalan çaresizliğime
ne sen tek laf ediyorsun ne ben
konuşamıyoruz..
oysa...
oysa suskunluğum öyle şeyler anlatıyor ki
son kez diyorum
son kez dön ve tut ellerimi
bak ellerin olmadan nasıl soğuk
bak son kez gözlerime
derinliğinde kaybolduğum sevgi dolu gözlerinle
son kez son bir kez sarıl sıkıca
son olsun
sıcaklığın kalsın bir ömür benle
sonra git
dur gitme
son kez sevdiğini söyle öyle git
delice sevdiğini
ışıklarını da kapat sevgimin
kapat ki görmesin gözlerim gidişini
yaralı kalbim gidişine dayanabilir mi
en doğrusu diyorsun gitmek
kalmak hataların en derini
yok....
gitme...bırakma beni
hatalarla sevdim ben seni
imkansızlığınla
hemde delice
boşver aldırma sen bana
doğrunu erteleme...
ama sevdiğimi aklından
adımı dudaklarında
aşkımı kalbinden silme
sen en iyisi
GİT...ME
Bir seni yakamadım, beni yaktığın gibi
Çölde su, mahpusta gün, oruçta ekmek gibi bekledim seni
Sense araya korkular koydun.
Yasaklar koydun...
Bitmez tükenmez engeller koydun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta