Git(me) Şiiri - Demir Az

mahsurum güzün kapısında bir başıma yar
nöbetlerdeyim; ağlasam yağmur, öksürsem rüzgar
gebe bulutlar gözlerimde ıslanır, hezeyan
göçtü ya kırlangıç/ üzgünüm affet
çıplak şimdi bir çocuk bahar

kal dedim gürledi gök, hatırla
sev dedim güldü yıldırım
gel dedim, başladı kar
üşüyorum işte/ ne yaparsın gaflet
çığının altındayım dilsizliğimden havar

hazan ya bizim sokak
sen gittin an sustalı bir bıçak
kanamıyor da bu lanet yürek
zorlasam yırtılır, bilemiyorum
açtığımda kapısını ne çıkacak
deprem, hezeyan işte/ anlayacağın afat
toprak çağırıyor beni gitmeli (mi) yim

gittiğim yer...