Git ki! Şiiri - Ali Kutay

Hüzünlüyüm umut veren sevinçlerime rağmen
Kahroluyorum amansız gidişlere, çelimsiz sevdalara
Neden acaba insanlık
Nefret bilgisi başlı başına
Bu denli zor ve isyankâr

Acıların konuğu mu, yoksa bilinmez varlık mı?
Ne oldu düşüncelerine aldılar mı benliğini
Yok yokkk
Tutunamadı dalına kopardılar benliğinden
Hayaller suya düşmüş, umutlar tükenmiş,
Misali
Karardı artık büsbütün dünyam

Gözlerim kapalı bir şekilde boynum bükük
İçim nefret öfkeleriyle doludizgin
Al artık hayatı elimden nefret ediyorum bu dünyadan
Senden, ondan, bundan hatta
Kendimden
Sorma artık bana varlığımın bedelini
Sorma artık hayat sevincimi sorma
Sorma

Sadece çek git çek git ki kendimi bende bulayım
Çek git ki seni sorabileyim
Korkma yaşama devam edeceğim
Yaşama veda edebileceğim kadar basit değilim
Benliğimde gizlenmiş umutlarımda sadece
Kendimi buldum ha bulacağım

Yalnızlığa ihtiyacım var sana ihtiyaç duyduğum gibi
Yeter git artık git ki seni sorabileyim
Git ki
Seni yeniden sevebileyim
Git ki sen sevilesin
Git ki
Ben sana cevap vereyim.
Git