Git Derken Şiiri - Ismail Kılınçaslan

Yol kayboldu, zaman durdu giderken.
Darağacı dar geldi sen git derken.

Sustum...

Cevabı yoktu git gibi cenabet sözlerin.
Harap eder, haram eder insanı.

Durdum...

Abdest aldım gözlerimle.
Öptüğün yüzü, dokunduğun elleri,
Dizine koyduğum alnı,
Sana gelen ayaklarımı yıkadım.

Sildim seni sanmıştım.

Dilimde kalmışsın, unuttum.
Çalkalamalıydım ağzımda gözyaşlarımı,
üç kere.

Anladım.

Aşk; kulluğu da unutturan, şeytani bir duyguymuş.

Ismail Kılınçaslan