Git Şiiri - Kenan Tortum

Git, dönüpte bakma ardına dayanamazsın!
Hayallerine koş gül kokulu diyarlara...
Sakın ola dönme geri, yanarsın, üzülürsün!
Benim hayallerim sürgün yedi, kaybolursun!

Yaşama tutun, acılarından güç al, uzaklaş!
Belkide dermanın ayrılktadır, buna sende alış
Titretme ayaklarını giderken, yere sağlam bas.
Artık yâr değilsin bana, sadece bir arkadaş.

Esir olma aklına, kalem çek mazine, ilerle.
Göreceksin mutlu günleri, ulaşınca menzile.
Sabır zordur, gidene de, ardında bekleyene de.
Kapanacaktır yaraların, gittiğin her yerde.

Ben; aynı benim, suratım asık, bakışlarım sinirli.
Gözlerim şimşek, yüreğim sanki, buz gibi.
Yer yok artık ruhumda senin yerine.
Katlanamam bir daha, dönsen geriye.

Ve, gittin işte, görünmüyorsun uzayan ufukta.
Artık kimseler yok yanımda, ağlıyorum usulca.
Çaresizim, vuruyorum başımı duvarlara, taşlara..
Sırf sen git diye, yalan söyledim, artık beni anla.

Sen tutunurken hayata, ömrüm kum saati gibi azalmakta.
Dayanmak mı sensizliğe, buna kim inanır, gözlerim yollarda.
Canımdan can aldın giderken, sanki bedenim mezarda.
Yolumuz kesişir mi bilmem, yarın hak divanında?

Ben sana hep aci verdim, güldüremedim yüzünü.
Gitmen en mantıklısıydı, soldurdum yüzündeki gülünü.
Artık pişmanlıklarımla başbaşayım, çaresizim.
Ölumü bekler dururum, sensiz zaten divaneyim.

Çaresizdim, git dedim sana, insafsızca.
Belki sen mutlu olursun diye, uzak diyarlarda.
Sende sevdin beni, etmedin, sanmam bana beddua.
Olması gereken buymuş, sen uzaklara, bense kara toprağa.

Birgün olurya, donersin, bu diyarlara.
Mutlluğun için öldum, yattım musallaya.
Çeviripte başını, bakarsan mezar taşıma,
Gitme diyemedim yazısını oku, ama ağlama.