Git! Şiiri - Saim Bastık

Git!
Bırak,bana kalsın kurt yalnızlığım,
Bana kalsın, dağ gibi ıssızlığım.
Bu sevdanın sonu,bu aşkın vuslatı yok,
Artık bundan eminim!
Oysa, her şeye rağmen sevmiştim ben seni.
Zor olacağını, ayrı dünyaların insanları olduğumuzu bilerek,
Ve, zamanla düzelir diyerek sevdim.
Tipi kaymış bir güruhun içinde görmüştüm seni.
Giyiminle,gülüşünle,bakışınla,velhasıl,
Her şeyinle çamura düşmüş bir altına benziyordun.
Daha da önemlisi bize benziyordun.
Göz göze gelip ilk güldüğünde vuruldum. Vuruldum işte!
Ha, adının ÜLKÜ oluşunun bunda payı yok mu?
Var, hem de çoook!
Hani “İsmimi babam koymuş ama, ben sevmiyorum! ” demiştin ya,
Sol yanıma ilk sancı o zaman düşmüştü.
Yüreğimden bir şey koparken, ilk orada anladım bu aşkın imkansızlığını.
Git!
Biz,bir elmanın iki yarısı olamadık.
Olamazdık da!
Ben vatan,millet,bayrak diyordum,
Sen halkların kardeşliği, sınıf bilinci,sınıfların savaşı diyordun.
Sen “beni Stalin yaratttı” diyen bir soysuzun şiirleriyle uyuyor,
Bense, “Essalatü hayrın minennevm” diyen ezanlarla uyanıyordum.
Ben, “İncinsen de incitme! ” diyenlerdenim.
Ben, kahpe eylülleri ve acılarını yüreğine gömenlerdenim.
Git!
Beraber devrim şarkıları söylediğin,
Tipi kaymış,şakülü kaymış o güruhtan birini bul.
Bul ve yularından tut!
Sonra da otur iyice bir düşün,
Hayvanat bahçesinde gördün mü hiç BOZKURT!
Git!
Bırak bana kalsın kurt yalnızlığım,
Bırak bana kalsın dağ gibi ıssızlığım.
Bırak içime aksın göz yaşlarım,
Bırak artacaksa artsın derdim.
Git!
ARDINDAN BAKARSAM NAMERDİM!

HARÎMÎ (Saim BASTIK) –Malkara
25 Ocak 2016