Git Şiiri - Tezcan Bilgiç

Hani git dedin ya bana,
Karaya vurmuş balık gibiyim şimdi,
Elim kolum bağlı...
Dünyanın en ağır kelimesi herhalde git.
Taşıyamadı kalbim, yapamadı,
Çarpıntıları başladı yine,
Küçük krizleri...
Ağlıyor sensizlikte sabah akşam.
Suçunu bilmeyen bir mahkum tüm duygularım,
Mapushanesi kalbim...
İçerde isyan var...
Seni özlemişler...
Ben bir şey demedim onlara,
Gittiğini bile söyleyemedim.
Dilim tutuldu, boğazım düğüm düğüm,
Kalbim kocamandı benim, sen varken.
Sığardı herkes hani içine,
Sen gittin ben bile sığmaz oldum.
Halimi anlatacak kelimeler uzak.
Dermanım yok...
Nefes bile almak zor geliyor,
Söylemek istemiyorum ama ağlıyorum senden beri,
Gözlerim damla damla yaş...
Yaz yağmuru gibiyim,
İçim alev alev, dışım sırılsıklam...
Tekrar açıklasana git neydi?
Bir sen gelmiştin,
Sende mi gidecektin?
Şimdi diyeceksin yalan tüm bu yazdıkların,
Gel, gel kalbime sor kanlı gözyaşlarını...
Yalan söyledim sana evet...
Çok seviyorum seni dedim,
Yalandı, çok azdı işte,
Çoğa sığmazdı sana olan sevgim,
Şimdi gittin...
Kime sığınacak bu yaslı yürek,
Kime gülecek, kime kızacak,
Kime kıyamayıp yine yüreğine basacak...
Tamam git!
Yolun açık olsun,
Bir daha gelirsen, bir demet çiçekle gel.
Mezarım bari karamsar kalmasın...